Ένας επίλογος που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ

 Ο Αρκάς, έγραψε στο Facebook «έναν επίλογο που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ» για τη σειρά «Χαμηλές Πτήσεις».

Το διάσημο σπουργίτι, που από το 1991 -όταν πρωτοεμφανίστηκε- έκανε κόλαση τη ζωή του πατέρα του, μεγάλωσε...

Λεβ Γιασίν, η «μαύρη αράχνη» της κόκκινης αρμάδας

Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές όλων των εποχών, ένας αθλητής που προπορεύτηκε της εποχής του, ο κορυφαίος -των κορυφαίων- τερματοφύλακας στον κόσμο για τον 20ο αιώνα και ίσως ο μεγαλύτερος στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Λεβ Ιβάνοβιτς Γιασίν, έφυγε πρόωρα από τη ζωή (μόλις στα 60 του χρόνια) μια μέρα σαν σήμερα, στις 20 Μάρτη του 1990, αφήνοντας στη μνήμη των φίλων του ποδοσφαίρου μερικές από τις ομορφότερες στιγμές του αθλήματος και το όνομά του χαραγμένο με χρυσά γράμματα στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού.

Ο επονομαζόμενος και «μαύρη αράχνη» των γηπέδων ―εξαιτίας της εξ ολοκλήρου μαύρου χρώματος εμφάνισής του και της ικανότητάς του να «αιχμαλωτίζει» τις φάσεις μέσα στην περιοχή του και να εξουδετερώνει τους αντιπάλους του επιθετικούς― Λεβ Γιασίν γεννήθηκε στη Μόσχα στις 22 Οκτώβρη του 1929. Οι γονείς του ήταν εργάτες σε εργοστάσιο. Σε ηλικία 12 ετών, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όταν ολόκληρος ο σοβιετικός λαός έχει ριχτεί στη μάχη ενάντια στον γερμανικό φασισμό που επελαύνει στην Ευρώπη, ο Λεβ πιάνει δουλειά σε εργοστάσιο παραγωγής πολεμικού υλικού. Παράλληλα έχει ξεκινήσει να παίζει

Βωμολοχίες

Τα βρωμόλογα των αρχαίων Ελλήνων

βωμολοχία -> βρισιά, χυδαιότητα, απρεπής λέξη, αισχρολογία 

Ετυμολογία
Ο επαίτης, ανυπόμονος, θρασύς και πεινασμένος, ζητούσε με πιεστικό τρόπο μερίδα και τότε, επετίθετο λεκτικά στον τελεστή της θυσίας χρησιμοποιώντας αισχρές εκφράσεις. Άρχιζε λοιπόν μία απρεπής και μη κόσμια συνομιλία μεταξύ επαίτη και υπεύθυνου των θυσιών, που κατέληγε σε χυδαίες εκφράσεις και τσακωμούς.
Αυτή ακριβώς η αισχρή και χυδαία στιχομυθία, ονομάστηκε βωμολοχία.

Τα πολυάριθμα "βρωμόλογα" των αρχαίων Ελλήνων, υποδεικνύουν ότι οι πρόγονοί μας χυδαιολογούσαν συχνότατα και αισχρότατα, ακριβώς όπως κι εμείς. Άλλωστε πολλές εκφράσεις έχουν μεταφερθεί ως τις μέρες μας "μεταφρασμένες". Όσο και να μη ξέρετε αρχαία δεν μπορεί παρά να καταλάβετε τι έλεγε ο αρχαίος μας πρόγονος φωνάζοντας:

• Μη μου τους όρχεις τάρατε

Μίκης Θεοδωράκης από τις κορυφές των Ιμαλαΐων

Εις μνήμην Κάρολου Δαρβίνου

Με αφορμή την επέτειο γέννησης.

Στις 12 Φλεβάρη 1809 γεννήθηκε ο Κάρολος Δαρβίνος. Με το έργο του «Η καταγωγή των ειδών» θεμελίωσε τη θεωρία της εξέλιξης, που υποστηρίζει την προέλευση των σύγχρονων ποικίλων ειδών από κοινούς προγόνους και εξηγεί την εξέλιξή τους με το μηχανισμό της φυσικής επιλογής, σύμφωνα με την οποία επικρατούν πληθυσμιακά οι απόγονοι των διαφόρων ειδών, που τα χαρακτηριστικά τους ευνοούν τη βέλτιστη προσαρμογή στις αλλαγές των παραγόντων του περιβάλλοντός τους. Έτσι, για παράδειγμα, τα μαλλιαρά μαμούθ εξελίχτηκαν από ολιγότριχους προγόνους, που μετακινήθηκαν προς το βορρά, καθώς τα ζώα που τύχαινε να

Κώστας Καρυωτάκης

Ποιητής και πεζογράφος, ίσως η σημαντικότερη λογοτεχνική φωνή, που ανέδειξε η γενιά του '20 και από τους πρώτους, που εισήγαγαν στοιχεία του μοντερνισμού στην ελληνική ποίηση. Επηρέασε πολλούς από τους κατοπινούς ποιητές (Σεφέρης, Ρίτσος, Βρεττάκος) και με την αυτοκτονία του δημιούργησε φιλολογική μόδα, τον Καρυωτακισμό, που πλημμύρισε τη νεοελληνική ποίηση.

Γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 30 Οκτωβρίου 1896 και ήταν γιoς του νομομηχανικού Γεωργίου Καρυωτάκη από τη Συκιά Κορινθίας και της Αικατερίνης Σκάγιαννη από την Τρίπολη. Στο σπίτι της

Θρήνος και οργή για την κατάρρευση του ιστορικού γεφυριού της Πλάκας…

Το ξακουστό, πανέμορφο και ιστορικό γεφύρι της Πλάκας δεν υπάρχει πια! Ανήμπορο να αντέξει το βάρος των ορμητικών νερών του Άραχθου και την εγκατάλειψη της πολιτείας έγειρε για πάντα στα τιμημένα χώματα των Τζουμέρκων…

Πέρασαν 149 χρόνια από το καλοκαίρι του 1866,  όταν το γεφύρι έγινε πέρασμα ζωής για τους ανθρώπους των βουνών. Και έστεκε εκεί, μέχρι σήμερα στο πέρασμα του χρόνου αγέρωχο, σαν ουράνιο τόξο, περήφανο να θυμίζει τι μπορεί να φτιάξει με τα χέρια του ο άνθρωπος, προκειμένου να κάνει τη ζωή του καλύτερη.

Με τις πέτρες του γιομάτες αγάπη απ’ όσους διάβηκαν στη ράχη του και τα θέμελα γιομάτα πληγές απ’ το νερό και από τον χρόνο, να «φωνάζουν» για την ανυπαρξία συντήρησης και την εγκατάλειψη από το κράτος, που το θυμήθηκε μόνο για να το «αξιοποιήσει»  στο βωμό του κέρδους των μεγαλοεργολάβων.

«Δαγκωτό» και «μαύρο»: Από τις εκλογές της περιόδου 1865-1920

• Έχετε αναλογιστεί ποτέ γιατί άραγε στο εκλογικό λεξιλόγιο υπάρχουν εκφράσεις όπως: «τον μαύρισαν στην κάλπη»    ή «το ’ριξα δαγκωτό»;

• Πώς ψήφιζαν οι Έλληνες μετά τον Όθωνα;
• Τι ήταν τα μαύρα και λευκά σφαιρίδια με τα οποία ψήφιζαν;
• Γιατί κάποιοι ψηφοφόροι δάγκωναν πριν ψηφίσουν το σφαιρίδιο;

Η εκλογή με το σφαιρίδιο έρχεται από τα Ιόνια Νησιά και τη Βενετία, η οποία γινόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της βασιλείας Γεωργίου Α’ μέχρι και τις εκλογές του 1920. Ήταν, θα πρέπει να πούμε, ένας γραφικός τρόπος για τη διεξαγωγή των εκλογών, αλλά ταυτόχρονα ο πλέον πολυδάπανος και αναχρονιστικός.

Κάθε υποψήφιος και κάλπη!
Κάθε υποψήφιος βουλευτής είχε και τη δική του κάλπη στην εκλογή. H κάλπη ήταν τενεκεδένια,