Λέγεται ότι χτυπήθηκε από φιλικό χέρι (χωρίς ποτέ να διευκρινιστεί) ότι είδε ποιός τον βάρεσε και τα τελευταία του λόγια του αθυρόστομου Καραϊσκάκη ήταν: "αν γίνω καλά θα τον χαλάσω εγώ αυτόν που με βάρεσε εάν ψοφήσω κλάστε μου το μπούτσο "
Ορεσίβιος και αδρός, άνθρωπος που έζησε μέχρι τέλους της ζωής του τη φτηνή ειρωνεία όσων ήθελαν να θυμούνται πως ήταν «ο μούλος» «γιος της καλογριάς», βρήκε διέξοδο, για να ξεπεράσει την οργή του και να επιβληθεί σ' ένα δύσκολο γι' αυτόν κοινωνικό περιβάλλον, στον παραληρηματικό Βωμολοχικό λόγο.
Η Βωμολοχία του ήταν τόσο συνεχής και έντονη που οι συναγωνιστές του χρειάστηκε να αποδεχθούν το ελάττωμα του αυτό ως «χούι», προκειμένου να μπορέσουν να συνυπάρχουν και να συμπολεμούν μαζί του.
Στην Λατινική Αμερική το κάθε ένα είδος μουσικής ταυτίζεται με έναν αντίστοιχο χορό. Είναι όλοι ζωντανοί ρυθμοί με φινέτσα και εκρηκτικότητα. Αυτό που σήμερα λέμε «λατινοαμερικάνικη μουσική» είναι ένα μείγμα παραδοσιακής μουσικής των ιθαγενών λαών με αφρικανικά (νέγρικα) ακούσματα επηρεασμένη από την ευρωπαϊκή κυρίως ισπανική μουσική (Φλαμέγκο).
Οι Latin χοροί χορεύονται συνήθως σε ζευγάρια, είναι σε πιο γρήγορο ρυθμό από τους Ευρωπαϊκούς χορούς, είναι περισσότερο αισθησιακοί και δίνουν μεγαλύτερο βάρος στη σωστή ρυθμική έκφραση.
Το Αργεντίνικο Ταγκό - ίσως ο πιο δημοφιλής χορός από τη Λατινική Αμερική - παρά την κοινή γεωγραφική καταγωγή με τους υπόλοιπους Latin χορούς, έχει σημαντικές διαφορές στα βήματα και το στυλ με τους υπόλοιπους χορούς της περιοχής.
Οι κυριότεροι από αυτούς είναι:
