Πως βγήκε το "Ο.Κ.";

Η λέξη «ΟΚ» είναι ευρέως γνωστή και χρησιμοποιείται σε ολόκληρο τον κόσμο για να δηλώσει ότι «όλα είναι εντάξει».

Αποτελεί τη δεύτερη πιο γνωστή λέξη στον κόσμο (μετά από την Coca Cola!) και η δημοφιλία της έγκειται στο γεγονός της… ευκολίας της! Παρόλα αυτά είναι μία από τις πιο παράξενες εκφράσεις που έχουν επινοηθεί και κρύβει πίσω της μια περίεργη ιστορία σχετικά με τη γέννησή της.

Βρισκόμαστε στη Μασαχουσέτη του 1830 όταν οι εκδότες μιας εφημερίδας

«Δαγκωτό» και «μαύρο»: Από τις εκλογές της περιόδου 1865-1920

• Έχετε αναλογιστεί ποτέ γιατί άραγε στο εκλογικό λεξιλόγιο υπάρχουν εκφράσεις όπως: «τον μαύρισαν στην κάλπη»    ή «το ’ριξα δαγκωτό»;

• Πώς ψήφιζαν οι Έλληνες μετά τον Όθωνα;
• Τι ήταν τα μαύρα και λευκά σφαιρίδια με τα οποία ψήφιζαν;
• Γιατί κάποιοι ψηφοφόροι δάγκωναν πριν ψηφίσουν το σφαιρίδιο;

Η εκλογή με το σφαιρίδιο έρχεται από τα Ιόνια Νησιά και τη Βενετία, η οποία γινόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της βασιλείας Γεωργίου Α’ μέχρι και τις εκλογές του 1920. Ήταν, θα πρέπει να πούμε, ένας γραφικός τρόπος για τη διεξαγωγή των εκλογών, αλλά ταυτόχρονα ο πλέον πολυδάπανος και αναχρονιστικός.

Κάθε υποψήφιος και κάλπη!
Κάθε υποψήφιος βουλευτής είχε και τη δική του κάλπη στην εκλογή. H κάλπη ήταν τενεκεδένια,

Α ΜΠΕ ΜΠΑ ΜΠΛΟΝ ΤΟΥ ΚΕΙΘΕ ΜΠΛΟΝ… ;

Μικρά παιδιά όλοι θάχαμε παίξει το γνωστό παιχνίδι : δύο ομάδες αντιπαρατιθέμενες, εναλλάξ να εφορμούν η μία της άλλης τραγουδώντας ακαταλαβίστικα λόγια:  «Ά μπε, μπα μπλόν, του κείθε μπλόν, ά μπε μπα μπλόν του κείθε μπλόν, μπλήν-μπλόν.»

Τι σημαίνουν αυτά; Μα , τι άλλο, ακαταλαβίστικες παιδικές κουταμάρες, θα πει κάποιος.
Και όμως δεν είναι έτσι.

Η όλη στιχομυθία, προέρχεται από ένα παιδικό (πολεμικό) παιχνίδι που έπαιζαν τα αρχαία χρόνια οι Αθηναίοι Παίδες και

Πώς μετέφεραν οι αρχαίοι τις τριήρεις στην ξηρά, όταν δεν υπήρχε ο Ισθμός;

Πώς βγήκε η έκφραση: Το μ**νί σέρνει καράβι;

Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε ο Ισθμός της Κορίνθου. Η Πελοπόννησος ήταν ενωμένη με την στερεά Ελλάδα και όποιος ήθελε να πάει Πειραιά Πάτρα δια θαλάσσης, έπρεπε να κάνει το γύρο της Πελοποννήσου. Είχαν εφεύρει όμως μία –κουραστική- εναλλακτική λύση. Έσερναν τα καράβια πάνω σε ειδικό διάδρομο και τα περνούσαν απέναντι δια ξηράς.
Επίπονη η εναλλακτική αλλά στη διαδρομή –που κρατούσε μέρες– υπήρχαν κάτι μαγαζάκια με κοπέλες όμορφες, πρόθυμες και περιποιητικές. Οι ναυτικοί, για ευνόητους λόγους, προτιμούσαν τον δια ξηράς δύσκολο δρόμο και οι στεριανοί έλεγαν –και είχαν δίκιο– πως «το μ**νί σέρνει καράβι».

Ο πολιτικός μηχανικός και καθηγητής του ΕΜΠ, Θεοδόσης Π. Τάσιος, ο Γιώργος Πολύζος και ο Νικήτας Μήκας, δημιούργησαν μία ταινία 22 λεπτών που περιγράφει αυτήν ακριβώς την διαδικασία.

Αξίζει να δείτε το βίντεο! Ιδιαίτερα πολύτιμο για τα παιδιά:

Τον έπιασαν στα πράσα

Μόλις η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, κάποιος Θεόδωρος Καρράς έφτιαξε μια συμμορία κακοποιών, που ρήμαζαν τα σπίτια και τα μαγαζιά. Η αστυνομία τούς κυνηγούσε να τους πιάσει, μα ποτέ δεν το κατόρθωνε. Ο Καρράς είχε γίνει αληθινό φόβητρο των κατοίκων. Την εποχή εκείνη στην Κολοκυνθού των Αθηνών κατοικούσε ο παπά-Μελέτης, που έλεγαν ότι είχε φλουριά με το τσουβάλι.

Αν και περασμένης ηλικίας, η καταπληκτική του δύναμη έκανε εντύπωση σε όλους. Το σπιτάκι που έμενε, ήταν τριγυρισμένο με περιβόλι από πράσα. Μια νύχτα ο παπάς πετάχτηκε από τον ύπνο του. Του φάνηκε πως είδε στο περιβόλι του κάποια σκιά, που κινούταν ύποπτα μέσα στα πράσα. Άφοβος καθώς ήταν, πήγε προς

Τί σχέση έχει ο Φάντης με το ρετσινόλαδο;

Κάποτε, στην ευτυχισμένη εποχή της Ζακύνθου, όταν η αριστοκρατία έδινε τις περίφημες εκείνες βεγγέρες της, στο σπίτι ενός Ζακυνθινού άρχοντα -που κανείς δεν αναφέρει το όνομά του- σύχναζαν δύο περίφημοι τύποι: ένας φαρμακοποιός και ένας ανώτερος υπάλληλος τραπέζης, που διαρκώς βρίσκονταν στα μαχαίρια, εξαιτίας της τράπουλας. Έτσι, ο Ζακυνθινός άρχοντας τούς προσκαλούσε συχνά στις βεγγέρες του, μόνο και μόνο για να διασκεδάσει τόσο αυτός, όσο και η συντροφιά του. Ο τραπεζικός έχανε διαρκώς, ενώ ο φαρμακοποιός κέρδιζε πάντα. Ένα βράδυ, όμως, άλλαξε η τύχη του πρώτου και ήρθε η σειρά του να ξετινάξει τον δεύτερο. Του πήρε, λοιπόν, όλα τα χρήματα που

Καισαρική τομή

Γνωρίζουμε τι είναι η καισαρική τομή. Ο τρόπος να "παίρνουμε" το παιδί από την εγκυμονούσα, όταν για διάφορους λόγους δεν μπορεί να γίνει με φυσικό τρόπο ο τοκετός. Στις μέρες μας, βέβαια, η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται και σε κάθε περίπτωση που η λεχώνα θέλει να αποφύγει τους πόνους και την ταλαιπωρία της φυσιολογικής γέννας. Από που όμως προήρθε αυτό το όνομα;
Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά την περίοδο ακμής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τότε η

Τι θα πει η λέξη: "Σαρδάμ";

Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η πρώτη ελληνική κινηματογραφική ταινία γυρίστηκε από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Αχιλλέα Μαδρά, ο οποίος γεννήθηκε το 1875 στην Κωνσταντινούπολη. Ο ίδιος, πάντως, φρόντισε για την υστεροφημία του, κάνοντας έναν αναγραμματισμό στο επώνυμό του. Έτσι από Μαδράς έγινε Σαρδάμ, σατιρίζοντας τον εαυτό του για τα δεκάδες λάθη που έκανε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων....

Κάποιος φούρνος θα γκρέμισε

Παλαιότερα, τα σπίτια ενός χωριού μετριόντουσαν με τους … φούρνους τους. Οι χωρικοί, δηλαδή, δεν έλεγαν ότι «το χωριό μου έχει τόσα σπίτια» αλλά «τόσους φούρνους», επειδή κάθε σπίτι είχε και το δικό του φούρνο, για να ψήνει το ψωμί του.
Είναι γνωστό και το ανέκδοτο του Κολοκοτρώνη με τον Άγγλο φιλέλληνα Κνόου. Ο τελευταίος, που μιλούσε αρκετά καλά τη γλώσσα μας και θαύμαζε το Γέρο για την τόλμη και την εξυπνάδα του, τον ρώτησε κάποτε, αν το χωριό που γεννήθηκε ήταν μεγάλο.
- Όχι και τόσο, αποκρίθηκε ο Κολοκοτρώνης. Δεν πιστεύω να έχει παραπάνω από εκατό φούρνους…
Ο Άγγλος, που δεν ήξερε ότι με το «φούρνος» εννοούσε «σπίτι», τον κοίταξε ξαφνιασμένος.
- Και δεν είσαι ευχαριστημένος, στρατηγέ; τον ρώτησε. Εμένα το δικό μου χωριό δεν έχει περισσότερους από δυο φούρνους!

Τα μυαλά σου και μια λίρα και του Μπογιατζή ο κόπανος

Την εποχή της Τουρκοκρατίας υπήρχε στην Αθήνα ένας Αλβανός φοροεισπράκτορας, που γύριζε στα διάφορα σπίτια και μάζευε τον καθιερωμένο κεφαλικό φόρο. Ονομαζόταν Κιουλάκ Βογιατζή. Ήταν δύο μέτρα περίπου ψηλός και το άγριο πρόσωπο του ήταν κατάμαυρο και βλογιοκομμένο. Όσοι τον έβλεπαν, τους κοβόταν η ανάσα. Ο λόρδος Βύρωνας που τον γνώρισε από κοντά, γράφει ότι έμοιαζε σαν δαίμονας, που ξεπήδησε από την κόλαση κι ότι τα παιδιά πάθαιναν ίλιγγο τρόμου, όταν τον αντίκριζαν, ξαφνικά μπροστά τους.
Ο Κιουλάκ Βογιατζή κρατούσε πάντοτε στα χέρια του ένα κοντόχοντρο κόπανο και με αυτόν απειλούσε τους χωρικούς και τους ραγιάδες. Έλεγε, δηλαδή ότι θα τους σπάσει το κεφάλι, αν δεν του έδιναν μια χρυσή λίρα ή δύο φλουριά, όπως απαιτούσε ο κεφαλικός φόρος κάθε έξι μήνες. Ο Αλβανός, όμως αυτός ήταν τόσο κουτός, ώστε δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τα διάφορα νομίσματα της εποχής εκείνης. Έτσι, πολλοί Έλληνες που δεν

Για ψύλλου πήδημα

Από τον πρώτο αιώνα η επικοινωνία των Ρωμαίων με τον ασιατικό κόσμο, είχε σαν αποτέλεσμα την εισαγωγή πληθώρας γελοίων και εξευτελιστικών δεισιδαιμονιών, που κατέκλυσαν όλες τις επαρχίες της Ιταλίας. Εκείνοι που φοβόντουσαν το μάτιασμα, καταφεύγανε στις μάγισσες, για να τους ξορκίσουν μ’ ένα πολύ περίεργο τρόπο: Οι μάγισσες αυτές είχαν μερικούς γυμνασμένους ψύλλους, που πηδούσαν γύρω από ένα πιάτο νερό. Αν ο ψύλλος έπεφτε μέσα και πνιγόταν, τότε αυτός που τον μάτιασε ήταν εχθρός. Αν συνέβαινε το αντίθετο- αν δεν πνιγόταν δηλαδή- τότε το μάτιασμα ήταν από φίλο, πράγμα που θα περνούσε γρήγορα. Κάποτε μια μάγισσα υπέδειξε σ’ έναν πελάτη της ένα τέτοιο εχθρό με τ’ όνομα του. Εκείνος πήγε, τον βρήκε και τον σκότωσε. Έτσι άρχισε μια φοβερή "βεντέτα" ανάμεσα σε δύο οικογένειες, που κράτησε πολλά χρόνια. Ωστόσο, από το δραματικό αυτό επεισόδιο,

Αυτό είναι απ' τ' άγραφα

    Σήμερα χρησιμοποιούμε διάφορες εκφράσεις όπως: «αυτό που μου συνέβη είναι από τ’ άγραφα», «αυτό που μου λες είναι από τ’ άγραφα», για να δηλώσουμε ότι κάτι είναι πρωτοφανές, καταπληκτικό, απίθανο κλπ.      
    Η έκφραση αυτή φαίνεται πως προήλθε από τα «άγραφα» εκκλησιαστικά κείμενα, που, όμως είναι τα «απόκρυφα», δηλαδή δεν περιλαμβάνονται στα «κανονικά» Ευαγγέλια και λοιπά εκκλησιαστικά κείμενα, που περιγράφουν τη ζωή και το έργο και αυτά που φέρεται να είπε ο Ιησούς.
    Όσο για την παρερμηνεία ότι προέρχεται από τα όρη της Ευρυτανίας «Άγραφα», δεν είναι σωστό. Τα βουνά αυτό πήραν το όνομά τους, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, από το ότι οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να υποδουλώσουν την περιοχή και δεν την περιέλαβαν στα φορολογικά τους βιβλία, σε

Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα

Λέγεται για να περιγράψει μια ασυναρτησία, καθώς φαίνεται ακατανόητη η σχέση της Πόλης με την κανέλα. Η πραγματική μορφή της φράσης όμως, κατά ιστορικές πηγές,  είναι: "Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή καν' έλα'' (κάνε και έλα), που σημαίνει: έρχομαι από την Κωνσταντινούπολη και σε προσκαλώ να έρθεις στην κορυφή. Αποτελούσε μήνυμα των Σταυροφόρων, όταν επέστρεφαν από την κατακτημένη πλέον Κωνσταντινούπολη και καθόριζαν ως σημείο συνάντησης τους την κορυφή του λόφου που βρισκόταν δυτικά της Πόλης.

Ακόμα δεν τον είδανε και Γιάννη τον βαφτίσανε

  Ο Τριπολιτσιώτης Αγγελάκης Νικηταράς, παράγγειλε κάποτε του Κολοκοτρώνη -που ήταν στενός του φίλος- να κατέβει στο χωριό, για να βαφτίσει το μωρό του. Ο Νικηταράς τοΥ παράγγειλε ότι το παιδί επρόκειτο να το βγάλουν Γιάννη, αλλά για να τον τιμήσουν, αποφάσισαν να του δώσουν τ’ όνομά του, δηλαδή Θεόδωρο.
   Ο θρυλικός Γέρος του Μοριά απάντησε τότε, πως ευχαρίστως θα πήγαινε μόλις θα «έκλεβε λίγον καιρό», γιατί τις μέρες εκείνες έδινε μάχες. Έτσι θα πέρασε ένας ολόκληρος μήνας σχεδόν κι ο Κολοκοτρώνης δεν κατόρθωσε να πραγματοποιήσει την υπόσχεση που είχε δώσει.
  Ο Νικηταράς συνέχιζε να πιέζει με παραγγελιές, ώσπου ο Γέρος πήρε την απόφαση και με δύο παλικάρια του κατέβηκε στο χωριό. Αλλά μόλις μπήκε στο σπίτι του φίλου του, δεν είδε κανένα μωρό, ούτε καμιά προετοιμασία για βάφτιση. Τι είχε συμβεί; Η γυναίκα